Στο ερώτημα εάν σε ένα θρίλερ είναι πιο τρομακτικό να διαισθάνεσαι τον κίνδυνο από την αρχή αλλά να ανακαλύπτεις τον εχθρό στο τέλος της ιστορίας ή να γνωρίζεις τον εχθρό από την αρχή και να προσπαθείς να του ξεφύγεις, “ο μπαμπούλας κάτω από το κρεβάτι σου”, επιλέγει την δεύτερη εκδοχή.
Είναι η περιπέτεια γνωριμίας με τον εαυτόν μας, με τις άγνωστες και συχνά σκοτεινές πλευρές του, αλλά και του τρόπου τιθάσευσης αυτού του “μπαμπούλα” , ώστε αποκτώντας τον έλεγχο του, να μην είμαστε πλέον έρμαιο όσων μας τρομάζουν σε αυτόν αλλά πρωταγωνιστές στο έργο ανάταξης και ανάδειξης των αρετών και δυνατοτήτων του.
Με αυτή τη προοπτική, επιχειρείται σε ένα πρώτο μέρος η διερεύνηση των στοιχείων που συνθέτουν το “εγώ” μας και του τρόπου λειτουργίας της σκέψης μας, ώστε να αναδειχθούν όλοι εκείνοι οι παράγοντες που διαμορφώνουν την προσωπικότητα μας.
Σε ένα δεύτερο μέρος, αναπτύσσεται αναλυτικότερα ο τρόπος αυτού του επαναπρογραμματισμού, μέσω της εργαλειοποίησης της φαντασίας και της οικειοποίησης των παραγόντων επιτυχίας.
Τέλος, επισύρετε η προσοχή του αναγνώστη σε μία παραίνεση που αποτελεί όχι μόνο το πλαίσιο αλλά και την προϋπόθεση μιας ευτυχισμένης ζωής στην οποία στοχεύει κάθε προσπάθεια αυτοβελτίωσης. Μία παραίνεση που συνοψίζει η φράση “δώσε στο παρόν μια θέση στην ζωή σου”.
コメント